De meeste vogels jagen voornamelijk op zicht. Als groep hebben vogels een zeer goed ontwikkeld zicht - de meeste vogels hebben echter een zeer slecht reukvermogen en gebruiken dit gevoel niet voor de jacht. Er zijn echter uitzonderingen, en een paar soorten aasvogels gebruiken hun reukvermogen om voedsel te lokaliseren.
Vogelzintuigen
Over het algemeen hebben de meeste vogels een goed ontwikkeld gezichtsvermogen. Hun ogen hebben veel gemeen met zoogdierogen - die allebei evolutionair gesproken zijn afgeleid van reptielenogen. Roofvogels, en zelfs sommige plantenetende vogels, hebben ogen die goed kunnen focussen op verre objecten. Tegelijkertijd hebben de meeste vogels een geatrofieerd reukvermogen. Tijdens de vlucht doet een reukvermogen niet veel voor een vogel, aangezien een prooi waarschijnlijk zo ver weg is dat de geur het niet zou onthullen.
Sight Hunting
Roofvogels, of roofvogels, gebruiken hun uitzonderlijke zicht om te jagen. Met hun ogen kunnen ze zich goed concentreren op verre objecten. Sommige roofvogels gaan zelfs nog verder. Uilen hebben bijvoorbeeld niet alleen uitzonderlijk zicht, maar ook uitzonderlijk nachtzicht. Bovendien hebben de ogen van sommige visarenden een ingebouwde polarisatie, waardoor ze vissen door water kunnen spotten. Uilen kunnen hun gehoor ook meer gebruiken om te jagen dan andere roofvogels; hun kenmerkende kopvorm en oorbosjes zijn ontworpen om geluid te versterken, net als het buitenoor van een mens.
Slecht reukvermogen
De meeste vogels hebben een minimaal tot niet-bestaand reukvermogen. Sommige vogels maken hiervan echter een voordeel. Door het gebrek aan reukzintuigen van een uil kan hij bijvoorbeeld op stinkdieren jagen. Stinkdieren hebben zo weinig roofdieren vanwege hun vieze geurklieren, maar ze hebben weinig tot geen effect op uilen.
Uitzondering
Aasvogels hebben een goed ontwikkelde reukzin, wat ongebruikelijk is voor vogels. Gieren en hun familieleden hebben een reukvermogen dat vergelijkbaar is met dat van honden. Deze vogels hebben een uitzonderlijk reukvermogen, dat ze gebruiken om dode en stervende dieren te lokaliseren. Kleinere aasvogels kunnen hen volgen om hiervan gebruik te maken, waarbij ze vertrouwen op zowel het reukvermogen van de gieren om voedsel te vinden als hun scherpe snavels om door harde huiden te snijden.
