Snorharen, spinnen en lange staarten zijn wat in ons opkomt als we aan katten denken. Deze eigenschap komt echter relatief vaak voor en is zelfs een kenmerk van verschillende kattenrassen op kampioenschapsniveau.
Dominantie en zijn prijs
Het bekendste kattenras met korte staart is de Manx. Hoewel het niet de oudste is, wordt het het langst erkend door showkattenorganisaties.
De Manx (langharige versies worden ook wel Cymrics genoemd) is ontstaan op het Britse eiland Man. Zijn kortgeknipte staart is afkomstig van een dominant gen - een mutatie van inteelt onder de kleine populatie eilandkatten.
Kittens kunnen geboren worden met een depressie in plaats van een staart, een korte staart of een normale lange staart; alleen volledig staartloze Manx worden echter als showkwaliteit beschouwd.
Helaas hebben deze meestal gezondheidsproblemen. Hun gebrek aan staart kan het uiteinde van het ruggenmerg blootleggen, wat pijn en letsel veroorzaakt als het in contact komt met een oppervlak, of als het achterste uiteinde niet wordt ondersteund wanneer de kat wordt vastgehouden. Sommige hebben ook problemen met de darmcontrole door verstoorde spier- en zenuwverbindingen.
Een algemeen recessief
Bobbedstaarten van een recessief gen komen veel vaker voor dan staartloosheid van het Manx-type en hebben geen bijbehorende gezondheidsproblemen. In feite zijn recessieve bobtails over het algemeen uitzonderlijk gezond en winterhard. Deze bobtails hebben zich in verschillende delen van de wereld onafhankelijk ontwikkeld tot afzonderlijke rassen. Veel van deze rassen zijn zogenaamde "natuurlijke rassen" - ze zijn ontstaan als katten die zich hebben aangepast aan een natuurlijke omgeving, zonder dat mensen opzettelijk hebben gefokt.
Natuurlijke bobtail-rassen ontwikkelen zich meestal op eilanden. Ze kunnen korte, kurkentrekkervormige of pomponvormige (konijnachtige) staarten hebben, maar hun staarten zijn altijd korter en hebben minder wervels dan langstaartrassen. Katten met een natuurlijke kortstaart hebben staarten die zo uniek zijn dat ze worden vergeleken met menselijke vingerafdrukken, en ze kunnen vaak kwispelen en hun staart bewegen om emoties te uiten.
Een wilde kant
Kittens met korte staart zijn soms het gevolg van een onbezonnenheid van een huiskat met een wilde kat. De heren in kwestie zijn bobcats of lynx, die allebei hetzelfde geslacht zijn als de huiskat, wat betekent dat kruisen mogelijk is, ook al zijn ze van verschillende soorten. Deze kittens zijn meestal groter dan binnenlandse kittens en kunnen gedrags- en socialisatieproblemen hebben. Nesten zijn meestal slechts twee baby's.
Bobtail-rassen
Het meest bekende ras met natuurlijke kortstaart is de Japanse kortstaart, die zich mogelijk meer dan 1000 jaar geleden heeft ontwikkeld. Er is ook de Kurilian bobtail, afkomstig uit een archipel tussen Rusland en Japan, en de Mekong bobtail, evenals lokale populaties van raszuivere kortstaartkatten die vanuit heel Azië worden gerapporteerd.
De Amerikaanse bobtail wordt soms vermeld als een natuurlijk ras, maar is met opzet ontwikkeld uit bobtail-kittens die door fokkers zijn ontdekt. Hetzelfde geldt voor het erg wild uitziende pixie-bobras. Aanvankelijk beweerden fokkers van beide dat hun katten afstammen van bobcat-hybriden, maar veranderden hun toon toen kattenverenigingen weigerden wilde kattenhybriden te herkennen. Er zijn een paar rassen (de Amerikaanse lynx-rasgroep) die hybride afkomst openlijk erkennen, maar deze worden niet erkend door kattenverenigingen.
