i hondenafbeelding door Ergün à – zsoy van Fotolia.com
Mensen zouden de term "schurftige straathond" kunnen weggooien als ze verwijzen naar een onverzorgde hond. Als uw hond schurftverschijnselen vertoont, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts zodat de behandeling kan beginnen.
Sarcoptische schurft
Ook bekend als hondenschurft, krijgen honden sarcoptische schurft door blootstelling aan de Sarcoptes scabei-mijt. Zeer besmettelijke symptomen van sarcoptische schurft omvatten vreselijke jeuk, meestal ongeveer een week na de mijtplaag. Het constante krabben veroorzaakt de vorming van dikke, knapperige laesies op het lichaam van de hond, die over het hele dier terechtkomen als de aandoening niet wordt behandeld. In het ergste geval raakt de huid zo ontstoken dat de hond sterft. Vanwege het wijdverbreide gebruik van ivermectine als preventief middel tegen hartworm, een medicijn dat ook effectief is tegen schurft, kunnen honden met dit hartwormprotocol worden blootgesteld aan mijten zonder schurft op te lopen.
Demodetische schurft
Ook bekend als rode schurft, is dit de meest voorkomende vorm van de ziekte bij honden. Het wordt ook veroorzaakt door een mijt, Demodex canis, die de meeste honden waarschijnlijk op hun huid hebben. Het immuunsysteem van een gezonde hond voorkomt meestal dat deze schurft problematisch wordt, maar jonge dieren met een onvolgroeid immuunsysteem en oudere honden waarvan het immuunsysteem is aangetast, kunnen eronder lijden. Het belangrijkste teken van rode schurft is haaruitval en een ontstoken rode huid, vooral op het gezicht. Dit type schurft is niet besmettelijk.
Erfelijke demodetische schurft
Alle puppy's worden via hun moeders blootgesteld aan Demodex canis, maar het heeft meestal geen invloed op hen of de plaatselijke schurft verdwijnt met weinig of geen behandeling. Sommige rassen zijn echter vatbaar voor erfelijke soorten demodetische schurft die de voeten aantasten. Deze omvatten volgens de ASPCA sharpeis en oude Engelse herdershonden.
Diagnose
Bij het stellen van een diagnose zal uw dierenarts een huidschrapen van uw hond afnemen. Vervolgens zoekt ze onder een microscoop naar de aanwezigheid van mijten in het monster. Omdat mijten zich diep in de huid kunnen nestelen, verschijnen ze mogelijk niet op het schrapen. Op basis van klinische symptomen kan uw dierenarts aannemen dat de honden aan schurft lijden, zelfs zonder bewijs van het schrapen van de huid, of ze kan ervoor kiezen om een diepere huidschraapbeurt te nemen.
Behandeling
Demodetische schurft reageert meestal op toepassingen van actuele medicatie. De dierenarts kan ook orale medicatie en speciale shampoos voorschrijven om de aandoening te behandelen. Sarcoptische schurft is een grotere uitdaging om te behandelen. De dierenarts zal uw hond waarschijnlijk een combinatie van orale en injecteerbare medicijnen geven, samen met medicinale shampoos en dipsauzen. Gooi het beddengoed van je hond weg en koop iets nieuws om op te slapen, of was het in warm water met bleekmiddel. Waarschuwing - mensen kunnen sarcoptische schurft van de mijt opvangen. Als u hevige jeuk ervaart en weet dat uw hond de aandoening heeft, neem dan contact op met uw arts.
