Hyperthyreoïdie heeft invloed op de schildklier van uw kat. Als het te ver vordert, kan hyperthyreoïdie het hart aantasten; dit kan op zijn beurt zwakte van de achterpoten en verlamming van de achterpoten veroorzaken.
Wat is hyperthyreoïdie?
Hyperthyreoïdie is de medische term voor een overactieve schildklier en het is een van de meest voorkomende hormonale aandoeningen bij katten. Het kan zowel mannen als vrouwen treffen en komt het meest voor bij katten van middelbare en oudere leeftijd. Symptomen zijn onder meer gewichtsverlies, verhoogde eetlust, verhoogde dorst en plassen, rusteloosheid, braken en diarree. Hyperthyreoïdie kan ook het hart van een kat aantasten, wat op zijn beurt kan leiden tot andere aandoeningen die zwakte van de achterste ledematen veroorzaken. Deze aandoeningen omvatten thyreotoxische periodieke verlamming en hypertrofische cardiomyopathie.
Thyrotoxische periodieke verlamming
Thyrotoxische periodieke verlamming wordt soms gezien in gevallen van hyperthyreoïdie, en veroorzaakt episodes van spierzwakte, waaronder zwakte van de ledematen. Andere symptomen kunnen zijn: moeite met ademhalen en slikken. Bij mensen komen de zwakte en verlamming in deze episodes vaker voor in de benen dan in de armen, wat duidt op een parallel met de achterpoten van katten. Thyrotoxische periodieke verlamming kan worden veroorzaakt door voedsel met veel zout en koolhydraten, evenals andere factoren. Symptomen van thyreotoxische periodieke verlamming verdwijnen tussen episodes.
Hypertrofische cardiomyopathie bij katten
Hypertrofische cardiomyopathie kan een andere bijwerking zijn van hyperthyreoïdie. Het zorgt ervoor dat de hartspier dikker wordt en minder efficiënt wordt, waardoor problemen door het hele lichaam ontstaan. Als een kat dit ziektestadium bereikt, neemt de kans op herstel af. In sommige gevallen van hypertrofische cardiomyopathie kan een kat plotselinge zwakte en daaropvolgende verlamming van zijn achterpoten ervaren. Dit komt door de vorming van bloedstolsels die in het hart beginnen en naar de achterpoten gaan.
Diagnose en behandeling
Omdat hyperthyreoïdie veel voorkomt bij katten, zijn dierenartsen zich meer bewust van diagnose en behandeling. Met een vroege diagnose kan de behandeling behoorlijk succesvol zijn en zijn er verschillende opties. Deze omvatten het toedienen van medicijnen aan een kat, het uitvoeren van een thyreoïdectomie - een operatie om de abnormale schildklierkwab te verwijderen - of het uitvoeren van radioactieve jodiumtherapie. Breng uw kat twee keer per jaar naar de dierenarts en vraag om schildkliertesten. Dit zal helpen om hyperthyreoïdie vroegtijdig op te vangen, waardoor de kans op een succesvolle behandeling wordt vergroot en reacties zoals zwakte van de achterste ledematen worden vermeden.
