Parkieten zijn aanhankelijke, intelligente gezelschapsvogels die tot de papegaaienfamilie behoren. Deze Australische inboorlingen, ook wel grasparkieten en grasparkieten genoemd, zijn er in een breed scala aan prachtige verenkleuren en -patronen, inclusief de mooie lutino-variatie veroorzaakt door een specifieke genmutatie.
Beschrijving van Lutino-parkieten
Lutino's worden beschouwd als de albinoversie van de groene reeks parkieten, waardoor ze de bijnaam "gele albino's" hebben gekregen. Een lutino heeft weelderige, boterbloemgele veren op het lichaam en het hoofd, zilverwitte wangstukken en een lichtere gele kleur op de staart en primaire slagpennen. In tegenstelling tot de zwarte ogen van "normale" parkieten, kijken de lutino's naar de wereld door rode of roze ogen omgeven door witte irisringen. De poten en snavels hebben een roodachtige tint.
Lutino Genetics
Mannelijke parkieten hebben twee Z-chromosomen, terwijl de vrouwtjes één Z-chromosoom en één W-chromosoom hebben. De lutino-eigenschap wordt gedragen op het Z-chromosoom, ook wel het "ino-gen" genoemd, waardoor deze eigenschap een geslachtsgebonden mutatie is. Omdat twee niet-lutino-vogels lutino-baby's kunnen produceren, wordt het als een recessief gen beschouwd. Om ervoor te zorgen dat een broedpaar parkieten lutino's produceert, moet de vogelkweker twee parkieten met zichtbare lutino-kenmerken paren.
Geslachtsbepaling van een Lutino-parkiet
Het geslacht van uw volwassen lutino-parkiet vertellen is hetzelfde als bij andere soorten parkieten. Je moet naar het graan kijken, of het hobbelige, vlezige membraan boven de snavel waar de neusgaten zich bevinden. Mannelijke lutino-parkieten, of hanen, hebben roze-paarse randen, terwijl de meisjes, of kippen, bruine, bruine of witte randen hebben.
Geschiedenis van Lutino-parkieten
In het wild hebben de meeste parkieten een groene of gele kleur. Voor het eerst opgemerkt door een ontdekkingsreiziger in 1805, werden de normaal gekleurde parkieten uiteindelijk in Engeland geïntroduceerd in de jaren 1840. Toen handelaren parkieten begonnen te verkopen als huisdier, begonnen vogelliefhebbers de vogels te fokken met ongewone kleurmutaties om een breder scala aan veerkleuren en patronen te produceren. De lutino's verschenen voor het eerst in vogelkringen in de jaren dertig van de vorige eeuw. Hoewel de lutino-parkiet af en toe in het wild voorkomt wanneer de recessieve genen naar boven komen, overleven deze vogels meestal niet erg lang omdat ze door hun kleur gemakkelijk te herkennen zijn aan roofdieren. De meeste lutino-parkieten zijn het resultaat van zorgvuldig fokken.
Lutino Care
Ondanks hun unieke kleur hebben lutino's geen speciale zorg nodig. Net als andere parkietensoorten houden ze van vliegen en klimmen, dus je vogeltje heeft een grote kooi nodig. Deze vogels hebben echt een hekel aan koude tocht, dus houd de kooi uit de buurt van deuren en ramen. Geef je lutino elke dag schoon water en vers voer. Zorg ervoor dat hij een gevarieerd dieet krijgt door hem zaden, noten, groenten en fruit te geven samen met zijn vogelvoer. Deze aanhankelijke vogels vinden het leuk om met hun baasjes om te gaan, dus besteed minstens 30 minuten per dag aan interactie met hem. Lutino's die de juiste zorg krijgen, kunnen 10 tot 15 jaar oud worden.
