Een normale kat heeft 18 tenen: vier tenen en een wolfsklauw op elk van de voorpoten en vier tenen op elk van de achterpoten. Als je een van deze katten hebt, heeft ze een vrij veel voorkomende eigenschap bij katten.
Genetica, geen slechte fokkerij
Omdat extra tenen een beetje een afwijking zijn, is er een mentaliteit dat er "slecht" fokken betrokken is bij polydactyl katten. Het zit echter allemaal in de genen en het maakt niet uit of het gen van mama of papa komt. Polydactyl katten hebben het dominante gen, Pd. Als een ouder van het nest het Pd-gen heeft, zal ongeveer 40 tot 50 procent van de kittens het gen erven. Het betekent niet dat ze polydactyl zullen zijn, maar ze zullen het gen hebben voor extra tenen. Als twee ouders het Pd-gen hebben, is het mogelijk dat er normale 18-toed kittens in het nest zitten, omdat de Pd-ouders ook een recessief gen voor normale tenen kunnen dragen.
Geografische concentratie
Hoewel je niet elke dag een kat met zes of zeven tenen tegenkomt, is het niet bijzonder zeldzaam. Er is geen informatie die het aantal polydactyl katten in de wereld, of zelfs in de Verenigde Staten, schat, maar er zijn enkele interessante trends. De bekendste populatie van extra-toed katten bevindt zich in het Ernest Hemingway Home and Museum, waar ongeveer de helft van de ongeveer 80 tot 100 katten in residentie meer dan 18 tenen heeft. New England zou een hoge incidentie van polydactylen hebben, vooral in Boston, waar naar de katten wordt verwezen als "Boston thumb cats". Hoewel ze vrij algemeen zijn in Engeland, komen ze vrijwel niet voor in de rest van Europa.
Maine Coon katten
Polydactylisme is een genetisch kenmerk, geen ras. Het komt echter vaker voor bij Maine Coon-katten. In het verleden hadden wasbeerkatten een incidentie van ongeveer 40 procent van polydactylisme. De theorie is dat de extra tenen de katten hielpen om in het besneeuwde landschap te lopen, effectief als sneeuwschoen; dit wordt echter meer als een leuke mythe dan als een feit beschouwd.
Een beetje ongebruikelijk, niet zeldzaam
Net als bij polydactylisme in het algemeen, is het onmogelijk te zeggen wat de incidentie van katten met zeven tenen wordt vergeleken met katten met vijf tenen of katten met zes tenen. Er was een bericht uit de jaren zestig van een Engelse kater die polydactyl-kittens verwekte. Volgens het verhaal voegde elke generatie katten een extra teen toe. Natuurlijk is er geen bevestiging van het verhaal, en als het waar is, is het slechts anekdotisch bewijs. Het komt erop neer dat een kat met zeven tenen ongebruikelijk is, maar niet zeldzaam. Het is echter de persoonlijkheid van Mittens en de relatie met jou die haar zeldzaam en geweldig maakt, ongeacht hoeveel tenen ze heeft.
