Een diagnose voor hyperthyreoïdie krijgen voor uw harige geliefde is beangstigend. Met de juiste behandeling kan hypothyreoïdie echter worden genezen en kan de kat volledig herstellen.
Wat is hyperthyreoïdie?
Hyperthyreoïdie, ook wel thyrotoxicose genoemd, treedt op wanneer een kat een verhoogde productie van schildklierhormonen heeft als gevolg van een vergrote schildklier. Dit wordt meestal veroorzaakt door een adenoom of tumor op zijn schildklier. In een grote meerderheid van de gevallen is zo'n tumor goedaardig of niet-kankerachtig. Volgens de Cat Health Guide heeft slechts 2 procent van de gevallen betrekking op een kwaadaardige of kankerachtige tumor. De aandoening is hoogstwaarschijnlijk genetisch bepaald.
Kitty loopt het grootste risico op hyperthyreoïdie als hij ouder is dan 12 jaar. Let op als de kat begint te eten zoals het secretariaat, maar afvalt, aangezien dit het meest voorkomende symptoom is. Je merkt misschien ook dat hij vaker de kattenbak bezoekt om te plassen, veel water te drinken, te braken, last te hebben van diarree of hyperactief te zijn.
Aangezien schildklierhormonen bijna elk deel van het lichaam van een kat aantasten, kan hyperthyreoïdie leiden tot secundaire ziekten, met name vergroting van het hart, hypertensie en hartfalen. Om een kat de ziekte te laten verslaan, moet u zo snel mogelijk beginnen met een van de drie behandelingsopties.
Medicatie
Medicatie is de goedkoopste en gemakkelijkst beschikbare behandeling voor hyperthyreoïdie. Schildkliermedicatie werkt door de hoeveelheid hormonen die de schildklier aanmaakt te verminderen. Het houdt meestal in dat u uw kat twee keer per dag een pil moet geven. Hoewel betaalbaar, geneest deze behandelingsoptie de ziekte niet, maar behandelt het alleen de symptomen. Medicatie is een goede optie voor beheer op korte termijn, maar niet op lange termijn. Bij langdurige behandeling kan het zijn dat Kitty de rest van zijn leven elke dag pillen moet geven. Dergelijke medicijnen veroorzaken soms bijwerkingen zoals braken, verlies van eetlust, koorts, bloedarmoede en lethargie.
Chirurgie
Uw dierenarts kan een thyreoïdectomie aanbevelen, een operatie om het aangetaste deel van de schildklier van de kat te verwijderen. Het belangrijkste voordeel van een operatie is dat het een remedie biedt waardoor hij meestal de rest van zijn leven geen medicijnen hoeft te gebruiken. Het is een vrij eenvoudige operatie waarvan het slagingspercentage hoog is. Als beide lobben van de schildklier van de kat zijn aangetast, wil zijn dierenarts misschien twee operaties uitvoeren, waarbij hij elke keer een deel van de schildklier verwijdert. Er is een klein risico met anesthesie, vooral bij een oudere kat met hart-, nier- of andere gezondheidsproblemen. Het grotere risico is dat er per ongeluk schade wordt toegebracht aan de bijschildklieren, die dicht bij de schildklier zitten en het calciumgehalte in het bloed op peil houden. Na de operatie moet Kitty waarschijnlijk de nacht doorbrengen bij de dierenarts en de volgende dag thuis zijn.
Radioactieve jodiumtherapie
Radioactieve jodiumtherapie wordt de voorkeursbehandeling van dierenartsen om hyperthyreoïdie te behandelen. Uw kat krijgt een injectie met radioactief jodium in zijn bloedbaan. Het jodium wordt geabsorbeerd door de schildklier, maar geen van zijn andere weefsels. Het radioactieve materiaal vernietigt het aangetaste schildklierweefsel, maar zal geen andere delen van zijn lichaam beschadigen. Kitty hoeft niet onder narcose te worden gebracht, heeft geen ernstige bijwerkingen en kan hem binnen twee weken na de behandeling volledig genezen.
Kitty zal na de behandeling ongeveer twee weken in het ziekenhuis moeten blijven totdat de radioactiviteit is gedaald. Hoewel er geen significant risico is door de lage niveaus van radioactief materiaal, wordt dit gedaan als voorzorgsmaatregel voor jou en iedereen die met een kat zal knuffelen. Het kan betekenen dat behandeling en ziekenhuisopname prijzig kunnen worden. Praat met zijn dierenarts om te zien wat de beste behandelingsoptie is voor uw haarbal.
