Katten houden van stalken en eten zelfs levende prooien. Het is moeilijk om amfibieën uit elkaar te houden, dus let goed op je kat.
Stof tot nadenken
Als je kat gewend is aan brokjes te kauwen, kan het eten van bijna elk levend wezen hem maagklachten geven. Dat omvat kikkers en hun nauw verwante verwanten, padden. Een beetje braken is op zichzelf geen ernstig probleem, maar kan, wanneer het gepaard gaat met andere symptomen, het eerste teken zijn van een mogelijk fatale vergiftiging. Herstel indien mogelijk wat er over is van het lichaam van de kikker. Alleen al de kleur ervan geeft je een redelijk goed idee of je je zorgen moet maken of niet. Felgekleurde wilde dieren - inclusief amfibieën - zijn vaak giftig. Het kan moeilijk zijn om te zeggen of uw kat een kikker of een pad heeft gegeten. De eerste hebben een natte huid en lange achterpoten; de laatsten hebben een droge huid en korte achterpoten. Als uw kat er ziek uitziet of een verdachte kikker of pad eet, bel dan uw dierenarts of een hotline voor gifbestrijding voor huisdieren.
Kikkers voor het avondeten
In het regenwoud en in tropische gebieden leven talloze giftige kikkers. Ze zijn echter vrij gemakkelijk te onderscheiden van doorsnee kikkers. Pijlgifkikkers, misschien wel de meest beruchte, zijn felgekleurd en komen in een divers assortiment van fluorescerend geel, blauw en rood, vaak met zwarte of witte strepen of vlekken. Sommige zijn zelfs groen, hoewel ze heel, heel helder groen zijn. Als uw kat een giftige kikker bijt of eet, weet u dat meteen. Hij zal beginnen te kwijlen, moeite hebben om te ademen, onvast bewegen en kan instorten of beginnen te grijpen. De dood kan binnen enkele minuten komen. Buiten het regenwoud en de tropische gebieden zijn deze kikkers echter grotendeels beperkt tot dierentuinen. Als uw kat een alledaagse, niet-giftige kikker eet, kan hij overgeven, maar moet hij snel herstellen.
Toady Culprits
Giftige padden vallen veel minder op dan hun giftige kikker-tegenhangers. De meeste zijn groen of bruin. Bovendien zijn twee giftige soorten die in Noord-Amerika leven bijzonder gevaarlijk voor katten: de Colorado-rivierpad (Bufo alvarius), die in de woestijnen van het zuidwesten en Mexico leeft, en de rietpad (Bufo marinus), die in Florida leeft. , Hawaii en andere kustgebieden. Net als andere padden scheiden deze soorten slijm af via hun huid dat niet bijzonder smakelijk is voor andere dieren. In tegenstelling tot andere padden, scheiden deze soorten ook melkachtig wit gif af uit klieren aan de randen van hun mond en op hun poten. Slechts een paar druppels kunnen een kat verlammen en doden. Deze giftige padden lijken genoeg op alledaagse variëteiten, zodat je geen tijd moet verspillen aan het leren van hun minieme onderscheidende kenmerken. Als uw kat er ziek uitziet of een verdachte pad eet, bel dan onmiddellijk uw dierenarts of een hulplijn voor gifbestrijding.
Noodsituaties
Als uw kat een verdachte kikker of pad eet, is tijd van essentieel belang. Dat komt omdat gifstoffen die worden afgescheiden door de meest giftige kikkers en padden, snel zijn. Uw kans is misschien maar een paar minuten. Nadat u de juiste telefoontjes heeft gepleegd, moet u de mond van uw kat vijf tot tien minuten met water spoelen om verdere opname van gifstoffen te voorkomen. Door dierenartsen toegediende anesthesie kan nodig zijn. Geactiveerde kool kan ook worden toegediend. Als uw kat vergiftigd is, zal zijn temperatuur snel stijgen; het kan zijn dat je hem in een koel bad moet zetten om hem stabiel te houden. Zijn hartritme kan ook instabiel worden, wat een dierenarts kan controleren en behandelen met medicijnen. Als uw kat binnen een half uur na blootstelling aan een giftige amfibie wordt behandeld, kan het goed zijn; de algehele prognose is echter niet goed.
