Bepaalde inherente gedragingen en instincten kunnen een hondenaanval veroorzaken, zelfs als ze over het algemeen goed getraind is en zich goed gedraagt. Let op tekenen van escalerende agressie, zoals ontblote tanden, grommen en happen; deze kunnen tot een aanval leiden als de trigger niet wordt uitgeschakeld. Beschouw een hondaanval als een noodgeval.
Escalatie begrijpen
Honden gaan meestal niet in een oogwenk van nul naar aanval. Ze geven natuurlijk een reeks waarschuwingen dat ze steeds vaker worden afgevinkt. Ze worden meestal heel stil, duwen de hoeken van hun lippen naar voren, staren, grommen, grommen, ontbloot hun tanden, vegen met hun snuit, blaffen dreigend, knijpen, knappen of geven andere aanwijzingen dat er een aanval kan komen als er iets aan de huidige situatie gebeurt. niet veranderen. Als je je hond met succes hebt getraind om dergelijke tekenen van escalerende agressie niet te vertonen, zonder de triggers daadwerkelijk aan te pakken, zal je huisdier dergelijke waarschuwingen misschien niet geven als ze gestrest raakt.
Spanning
Honden - en vooral degenen die niet goed gesocialiseerd waren als puppy's en degenen die niet genoeg aandacht, lichaamsbeweging en stimulatie krijgen - raken gestrest door een verscheidenheid aan dingen, waaronder veel die ook onder je huid kruipen. Veranderingen in de omgeving, het verlies van een familielid of de introductie van een nieuw familielid, aanhoudende of harde geluiden, verwonding of ziekte, isolatie en waargenomen bedreigingen maken honden lastig. Stress hoopt zich op, dus terwijl je hondje de ene dag onder bepaalde omstandigheden in orde lijkt, kunnen ze haar de volgende dag over de rand duwen. Het is altijd een soort stress die agressief gedrag uitlokt en die uiteindelijk een hond kan laten aanvallen.
Triggers
Agressief gedrag en aanvallen volgen op aanhoudende stress, en er zijn enkele veelvoorkomende gedragstriggers. Voortdurend worden behandeld op een niet-gewaardeerde manier; het voelen van een bedreiging voor territorium, middelen, bezittingen, een partner of nageslacht; angst; plotselinge bewegingen, vooral die waarbij het jachtinstinct van een hond wordt geactiveerd; frustratie; items of groepen mensen die een hond herinneren aan eerdere mishandeling of stressvolle ervaringen; en verwarring of vermeende problemen met de "roedel" of de sociale orde van het gezin zijn allemaal bekende aanwijzingen voor agressie en aanvallen van honden. Aanvallen kunnen ook worden "omgeleid", wanneer iemand die zich bemoeit met een agressieve situatie tussen een hond en een andere persoon of dier, zichzelf plotseling het nieuwe doelwit vindt. Pijn en een verscheidenheid aan ziekten kunnen agressie versterken en ook aanvallen uitlokken.
Risicofactoren
Hoewel bepaalde rassen, zoals pitbulls, mastiffs en dobermanns, meer met aanvallen worden geassocieerd dan bijvoorbeeld poedels en chihuahua's, kan elk ras aanvallen; het belangrijkste verschil is hoe gemakkelijk grotere, krachtigere rassen ernstige schade aanrichten. Honden die van jongs af aan niet hebben geleerd om zich aan verschillende situaties aan te passen door socialisatie en blootstelling aan verschillende omgevingen, zijn vatbaarder voor stress en bijten. Pooches die mishandeld of verwaarloosd zijn, of mensen die te weinig fysieke of mentale stimulatie hebben, zullen ook eerder gewelddadig worden. Raadpleeg uw dierenarts en een professionele gedragsdeskundige voor honden wanneer u agressie opmerkt voor interventie voordat er een aanval plaatsvindt.
