Als uw dierenarts een hartruis detecteert bij uw oudere kat, is het mogelijk dat zij verdere tests op hyperthyreoïdie en hartaandoeningen aanbeveelt. Hartruis kan het gevolg zijn van onderliggende ziekten zoals deze, die uiteindelijk leiden tot hypertrofische cardiomyopathie of verdikking van de hartspier.
Hartgeruisen
Wanneer uw dierenarts met een stethoscoop naar Puffy's hart luistert, houdt ze de geluiden in de gaten die het maakt. Als ze een hartruis opmerkt, betekent dat dat ze iets abnormaals hoort. Dierenartsen beoordelen hartruis op een schaal van 1 tot 4, gebaseerd op luidheid, waar ze voorkomen in de hartslagcyclus en hoe lang ze duren. De meeste kattenhartgeruisen treden op tijdens de systolische fase, wanneer het hart bloed naar buiten pompt. Hoewel een geruis van graad 1 misschien moeilijk te horen is voor uw dierenarts, is een graad IV zo luid dat ze het kan voelen als ze haar hand op Puffy's borst legt. De volgende stap is het achterhalen van de reden voor het geruis. Bij oudere katten kan het hyperthyreoïdie zijn.
Hyperthyreoïdie
Hyperthyreoïdie ontstaat wanneer de schildklier van uw kat overdrive gaat en te veel schildklierhormoon produceert. Meestal gaat het om een goedaardige tumor op de schildklier. Omdat deze hormonen helpen bij het reguleren van een groot deel van het metabolisme van Puffy, kan overproductie leiden tot problemen, niet alleen met zijn hart, maar ook met zijn nieren en lever. Naast hartaandoeningen kunnen bij katten die aan hyperthyreoïdie lijden, diabetes en hoge bloeddruk worden vastgesteld. Als uw kat afvalt, ook al heeft hij altijd honger; drinkt overmatig water en vertoont negatieve persoonlijkheidsveranderingen, vermoedt hyperthyreoïdie, vooral als hij een bejaarde is.
Hypertrofische cardiomyopathie
Als uw kat hartruis heeft en uw dierenarts hypertrofische cardiomyopathie vermoedt vanwege hyperthyreoïdie, beschouw uzelf dan als een geluksvogel. Dat komt omdat uw kat is gediagnosticeerd. Helaas is het eerste teken van hypertrofische cardiomyopathie voor veel kattenbezitters het dood vinden van hun huisdier. De hartwanden van de kat worden dikker, omdat littekenweefsel de hartkamers binnendringt, waardoor het pompen moeilijker wordt. Naast bepaalde symptomen van hyperthyreoïdie, worden katten met hypertrofische cardiomyopathie lethargisch. Terwijl katten met hyperthyreoïdie het hart niet ernstig hebben aangetast, afvallen, ook al hebben ze constant honger, verliezen katten met hypertrofische cardiomyopathie hun eetlust.
Diagnose
Uw dierenarts neemt bloedmonsters om de schildklierniveaus van uw kat te testen om hyperthyreoïdie vast te stellen, en om de klieren in de nek te voelen om te controleren op vergroting. Om hartaandoeningen te diagnosticeren na het horen van het hartgeruis, controleert ze het hart van uw kat via röntgenfoto's of echografie van de borst, evenals een elektrocardiogram.
Behandeling
Volgens VCA Dierenziekenhuizen is "Hyperthyreoïdie de meest behandelbare oorzaak van cardiomyopathie, aangezien een volledige oplossing van de hartziekte mogelijk is als de diagnose vroeg wordt gesteld en behandeld." De behandeling kan een operatie omvatten om de schildklier te verwijderen, maar dat is waarschijnlijk geen optie bij een kat bij wie een hartaandoening is vastgesteld. Uw dierenarts kan methimazol voorschrijven, op de markt gebracht onder de merknaam Tapazole, een pil die u Puffy de rest van zijn leven twee of meer keer per dag moet geven, samen met regelmatige dierenartsbezoeken om zijn schildklierniveau te controleren. De gouden standaard voor behandeling van hyperthyreoïdie is radioactieve jodiumtherapie, die genezing biedt. Alleen bepaalde faciliteiten bieden deze mogelijkheid, omdat uw kat wordt geïnjecteerd met radioactief jodium dat slecht functionerend schildklierweefsel vernietigt. Hoewel er weinig of geen bijwerkingen zijn bij deze behandeling, moet uw kat een bepaalde tijd in quarantaine blijven totdat hij niet langer radioactief is. U kunt gedurende die tijd geen contact met hem hebben.
