Hyperthyreoïdie, die verband houdt met een overactieve schildklier, en chronische nierziekte, of CKD, zijn veel voorkomende ziekten bij oudere katten. Soms gaat het normaliseren van het schildklierniveau ten koste van de nierfunctie.
De impact van hyperthyreoïdie op CKD
Het bloed van een kat met hyperthyreoïdie stroomt sneller dan dat van een normale kat, waardoor de glomerulaire filtratiesnelheid door haar nieren toeneemt. Dit is de snelheid waarmee bloed door de kleine filters van de nier stroomt. Door de hogere bloeddruk wordt er meer bloed door de nieren verwerkt, waardoor ze efficiënter kunnen omgaan met hun primaire taak: afvalverwerking.
Effecten van de behandeling van hyperthyreoïdie
Wanneer een kat wordt behandeld voor hyperthyreoïdie, wordt haar bloeddruk op een meer normaal niveau gebracht, waardoor de bloedstroom door haar nieren afneemt. Wanneer dat gebeurt, wordt meestal de eerder bestaande nierziekte ontdekt. Het komt relatief vaak voor dat katten die worden behandeld voor hyperthyreoïdie CKD hebben, merkt Dr. Thomas K. Graves op in zijn artikel "Feline Hyperthyroidism 2009 (Proceedings)."
Het is verleidelijk om te geloven dat de behandeling van hyperthyreoïdie CKD kan veroorzaken, maar dat is misleidend. In plaats daarvan, als de kat al een nierziekte had, kan het herstellen van haar normale schildklierfunctie de nierbeschadiging blootleggen die haar hyperthyreoïdie bedekte.
Gebruik van Methamizol
De voorkeursbehandeling voor hyperthyreoïdie bij katten is radioactieve jodiumtherapie om de weefselgroei te elimineren die de schildklieronbalans veroorzaakt. Een tweede optie is een operatie om het aangetaste weefsel te verwijderen. Hoewel beide behandelingen de hyperthyreoïdie zullen genezen, bestaat het risico dat CKD wordt ontmaskerd en dat de kat meer gecompromitteerd zal worden door falende nieren dan door een overactieve schildklier.
Het medicijn methimazol, hoewel geen remedie voor hyperthyreoïdie, biedt een flexibel alternatief voor een kat die mogelijk nierproblemen heeft. De meeste katten met hyperthyreoïdie die methimazol krijgen, krijgen tweemaal daags een dosis, oraal of met een transdermale gel die op het oor wordt aangebracht.
De dierenarts kan het bloedonderzoek van de kat controleren op glomerulaire filtratiesnelheidmetingen om te zien hoe de nieren reageren op de behandeling van de schildklier. Als het op een normaal niveau brengen van de schildklier - en vervolgens de bloeddruk en de bloedstroomsnelheid - de nieren van de kat niet schaadt, kan een genezende behandeling zoals radioactieve jodiumtherapie worden overwogen. Als dit niet het geval is, kan de dierenarts het methimazolgehalte aanpassen om een evenwicht te vinden tussen het beheersen van de schildklier en de nierziekte.
Leven met hyperthyreoïdie en chronisch nierlijden
Het lijkt misschien een keuze tussen twee kwaden: behandelt u uw kat voor hyperthyreoïdie of voor chronische nierziekte? Het antwoord: behandel haar voor beide. Het kan gevaarlijk zijn om de schildklier van uw kat ongecontroleerd te laten werken. "De validiteit van het handhaven van een kat in een licht hyperthyreoïde toestand is twijfelachtig, aangezien ongecontroleerde hyperthyreoïdie op zichzelf schadelijk lijkt te zijn voor de nierfunctie", aldus dr. Mark E. Peterson in zijn blog "Insights into Veterinary Endocrinology." Voor katten met ernstige chronische nierziekte kan het handhaven van een milde hyperthyreoïde toestand volgens Peterson een goed resultaat op korte termijn opleveren.
Hyperthyreoïdie kan ernstige gevolgen hebben voor uw kat. Als het onbehandeld blijft, kan het de hartfunctie verminderen en mogelijk leiden tot hartfalen. Als uw kat chronisch nierlijden en hyperthyreoïdie heeft, overleg dan met uw dierenarts over de beste manier om beide te behandelen.
