Het meest bepalende fysieke kenmerk van de poedels is hun gekrulde, strak gewonden vacht. Als u haaruitval bij uw poedel opmerkt, help dan uw dierenarts bij het stellen van een snelle diagnose door de conditie van de vacht en huid te controleren en eventuele bijbehorende symptomen te melden.
Atopische dermatitis
Atopische dermatitis is een erfelijke aandoening waardoor uw poedel minder goed kan omgaan met omgevingsallergenen zoals pollen en gras. Zijn immuunsysteem reageert slecht op dergelijke allergenen, met haaruitval tot gevolg. Het komt het meest voor bij honden tussen de één en drie jaar. De aandoening vindt meestal plaats aan het einde van de zomer, wanneer plantpollen het meest voorkomen. Bijkomende symptomen zijn jeuk, plaatselijke roodheid rond de oren en buik, niezen en een loopneus. Uw dierenarts zal de diagnose hoogstwaarschijnlijk alleen op de symptomen baseren, maar kan ter bevestiging huidafkrabsels nemen. De aandoening veroorzaakt zelden meer dan licht ongemak en jeuk, hoewel aanhoudend krabben tot infectie kan leiden. Het vermijden van allergenen en een goed reinigingsregime zijn de beste manier om deze aandoening aan te pakken.
Hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie is een aandoening die ontstaat door een hormonale onbalans. Poedels behoren tot de meest waarschijnlijke rassen om aan deze aandoening te lijden. Naast het beïnvloeden van gedrag, met name door mentale saaiheid en lethargie te veroorzaken, kan hypothyreoïdie haarverlies veroorzaken. De eerste symptomen zijn onder meer een broze vacht, puistjes, vette huid, roos en gewichtstoename. Indien onbehandeld, kan de aandoening gewichtstoename veroorzaken en uw hond een gezwollen uiterlijk geven. Uw dierenarts zal bloed en urine afnemen en een levenslange hormoonvervangende therapie voorschrijven als zij hypothyreoïdie bij uw poedel vaststelt.
Alopecia
Miniatuurpoedels zijn vatbaar voor het ontwikkelen van op groeihormoon reagerende alopecia. Deze toestand wordt gekenmerkt door symmetrisch vachtverlies. Het treft vooral mannelijke miniatuurpoedels en begint rond de puberteit. Uw dierenarts kan alopecia diagnosticeren op basis van een visueel onderzoek, hoewel ze misschien huidafkrabsels en biopsieën wil uitvoeren om gerelateerde aandoeningen zoals hypothyreoïdie uit te sluiten, waarvan haaruitval een veel voorkomend symptoom is. Deze aandoening heeft geen invloed op de gezondheid van uw hond, alleen zijn uiterlijk en uw dierenarts zal er meestal voor kiezen om de aandoening niet te behandelen, maar geeft er de voorkeur aan de hormonen van uw hond een natuurlijk evenwicht te laten bereiken zodra de puberteit is afgelopen.
Sebaceous adenitis
Sebaceous adenitis is een ontsteking van de talgklieren. De aandoening is erfelijk bij poedels. Sebaceous adenitis beschadigt en kan de talgklieren mogelijk volledig vernietigen. Het wordt in de eerste plaats gekenmerkt door een gebrek aan "kinkiness" in het haar, voordat het zich ontwikkelt tot plaatselijke, vlekkerige alopecia. Uiteindelijk leidt het tot haaruitval. Uw dierenarts kan u een medicinale shampoo en hete olie behandelingen voorschrijven en in sommige gevallen kan hij u aanraden om de hoeveelheid omega 3-vetzuren in het dieet van uw poedel te verhogen, namelijk door meer vette vis te voeren.
Andere oorzaken
Mijten, vlooien, teken, doorligwonden en zelfverminking door angst kunnen vachtverlies veroorzaken, maar deze zijn niet specifiek voor de poedel en treffen alle rassen evenveel. Als het verlies van de vacht van uw hond wordt veroorzaakt door een parasitaire besmetting, zoals schurft veroorzaakt door mijten of allergieën door vlooienbeten, zal uw dierenarts de meest geschikte behandeling voorschrijven en ook preventieve maatregelen aanbevelen. Als het haarverlies wordt veroorzaakt door decubitus, moeten de levensstijl van uw poedel en eventuele mobiliteitsproblemen worden aangepakt. Zelfverminking kan het beste worden doorverwezen naar een gekwalificeerde hondengedragstherapeut. Voedselallergieën kunnen ook huidverlies veroorzaken en gaan meestal gepaard met spijsverteringsproblemen.
