i Akita Inu-afbeelding door Callalloo Twisty van Fotolia.com
Er zijn twee soorten Akita's: de Amerikaanse Akita en de Japanse Akita of Akita Inu. Relatief weinig Japanse Akita's hebben de verwoesting van Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog overleefd, en vandaag de dag splitsten de bloedlijnen van de twee soorten zich op volgens de Amerikaanse en Japanse fokpraktijken. Verschillen zijn onder meer grootte en kleur.
Oorsprong
De voorouders van dit oude Japanse ras hebben door de eeuwen heen vele rollen vervuld, waaronder jager, jager en waakhond. De eerste Akita Inus ontstond in de stad Odate, in de tijd die overeenkomt met 200 jaar voor Christus. Aan het einde van de 19e eeuw werden nakomelingen van deze honden gekruist met Europese rassen zoals de Mastiff, de Duitse Dog en de Duitse herder. Het moderne Akita Inu-register werd opgericht in 1927.
Cultuur
De Akita is een belangrijke hond in de Japanse cultuur. Ouders van pasgeborenen ontvangen een Akita-beeldje, een token waarvan traditioneel wordt gedacht dat het de baby een goede gezondheid, geluk en een lang leven zal brengen, aldus de American Kennel Club. Het verhaal van de trouwe Hachi-Ko, een Akita Inu die zijn meester elke ochtend naar het treinstation vergezelde en hem elke avond ontmoette, is over de hele wereld beroemd: zijn meester stierf terwijl hij aan het werk was, maar hij bleef op het station wachten en rende weg en terugkeren toen goedbedoelende mensen hem probeerden te verwijderen en voor hem te zorgen.
Moderne geschiedenis
Volgens de American Kennel Club bracht Helen Keller de eerste Akita kort voor de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten. Die hond droeg de ongelukkige naam Kamikaze-go. In zijn geboorteland Japan stierf het ras bijna uit tijdens de Tweede Wereldoorlog toen de regering opdracht gaf om honden in beslag te nemen om als bont voor het leger te gebruiken. Amerikaanse militairen brachten enkele honden mee naar huis en volgens de AKC werd in 1956 de American Akita Club opgericht.
Akita Inu
Het Japanse type Akita, de Akita Inu, is korter en minder gespierd dan de Amerikaanse Akita. Op de vervaldag staat de Akita Inu tussen de 24 en 26 centimeter hoog op de schouder, met een gewicht tussen de 75 en 120 pond, met mannetjes groter dan vrouwtjes. De Japanners beschouwen de Akita Inu als een levend kunstwerk. Hoewel zijn vacht in vele tinten verkrijgbaar is, moet de Akita Inu wit hebben op de snuit, nek, borst, lichaam en staart. De enige uitzondering is de effen witte Akita Inu.
Amerikaanse Akita
Het Amerikaanse type Akita varieert tussen de 24 en 28 inch hoog op de schouder, met mannetjes groter dan vrouwtjes. De gewichtsklassen van het Amerikaanse type Akita zijn hetzelfde als voor de Akita Inu. Elke vachtkleur is toegestaan. Dit dubbelgecoate ras heeft een dikke ondervacht, maar de AKC-rasstandaard staat geen ruches op het lichaam of bevedering op de benen toe. Akita's vereisen regelmatige verzorging; ze verliezen de ondervacht twee keer per jaar, waardoor er een behoorlijke situatie ontstaat. Dit is een sterke, gespierde hond met een zwaar bot, een groot hoofd en kleine, rechtopstaande oren. Deze Amerikaanse Akita heeft mogelijk een zwart masker op het gezicht, niet toegestaan in de Akita Inu-standaard.
Temperament
Vanwege zijn Japanse afkomst van vechthonden, tolereert de Akita mogelijk geen andere honden, vooral die van hetzelfde geslacht. Het is niet bepaald goed met andere huisdieren. Bij zijn mensen is de Akita echter aanhankelijk en beschermend.
De Akita is niet de hond voor een timide of onervaren hondenbezitter. Je Akita moet weten dat jij de leider van zijn roedel bent. Als de hond denkt dat hij de baas is, kan hij bijten of ander ongepast gedrag vertonen. Investeren in gehoorzaamheidstraining is een goed idee bij elke hond, maar vooral bij de dominante rassen zoals de Akita.
